ترامپ برای کمک به اکراین دبه کرد

«هر‌دم از این باغ بری می‌رسد/تازه‌تر از تازه‌تری می‌رسد» داستان این روزهای ایالات‌متحده آمریکا، دیدنی و شنیدنی‌ست؛ چراکه بعضی از کشورها گمان می‌کردند در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اگر ترامپ بر سرکار بیاید، ممکن است در قیاس با بایدن دموکرات، تحولات مهمی را برای دنیا رقم بزند؛ اما زهی ‌خیال باطل! اگر بایدن به پاره‌ای از ارزش‌ها معتقد بود، دونالد ترامپ نه‌تنها به ارزش‌ها احترام نمی‌گذارد؛ بلکه انسانی‌ست دو دل، مشوش و ماجراجو که نه دوست می‌شناسد و نه دشمن حقیقی. او اروپا و خاورمیانه و دوستان سنتی خود را به‌جهت پول‌پرستی و عقده‌های خودبزرگ‌بینی به‌راحتی به دشمنی وادار می‌کند که شاید ناشی از عقده‌های شکست چهارسال‌پیش و در مبارزه با بایدن انتخابات را باخته بود، نشئت بگیرد که ظاهراً با همه کشورهای دیگر در ستیز است، با کانادا و مکزیک از سر ناسازگاری بلند شده، درحالی‌که با پوتین از سر دوستی درآمده به ناگهان بهانه آورده و مجدداً تحریم‌هایی بر روسیه وضع می‌کند، اروپا را به‌آسانی از دست می‌دهد، چون فکر نمی‌کند اروپای امروز با اروپای 4 سال پیش تفاوت‌های زیادی کرده است که حتماً اروپا وابسته و پیرو امریکا کم‌کم دارد، ساز خوداتکایی و قایم به ذاتی می‌زند، خاورمیانه را هم به‌خاطر زیاده‌خواهی در غزه به‌مرور از دست می‌دهد و ایران اسلامی هم به‌یقین زیر بار خواسته‌های نامشروع او نخواهد رفت، پس علی می‌ماند و حوضش که در آینده‌ای متصور به‌جز نتانیاهو، هیچ رهبری در جهان، به او روی خوش‌نشان نمی‌دهد و لذا اینجاست که به‌یاد یک بیت شعر سعدی شاعر بلندمرتبه ایران که 7 قرن پیش‌گفته است، بنی‌آدم اعضای یک پیکرند ... که در آفرینش ز یک گوهرند و این شعری است که به زبان انگلیسی بر سر در سازمان ملل متحد نقش بسته است که الگویی باشد برای اعضای عضو سازمان ملل متحد و سرمشق بشود برای کمک به همه ملت‌ها و اما به ترامپ و معایب بسیار او سخن بگویم که درست 180‌درجه مخالف رویه بایدن در جنگ روسیه و اکرائین عمل کرده، به‌جهت حفظ دوستی با پوتین و چه‌بسا دادن امتیاز به رقیب دیرینه امریکا در سیاست و جبهه‌گیری یعنی روسیه، حاضرشده است اروپا را از دست بدهد، اگرچه پیمان ناتو هم دچار انحلال بشود، چراکه اکرائین وقتی رهبرش زلنسکی به کاخ سفید می‌رود و طبعاً ترامپ میزبان او می‌شود، به‌اتفاق ونس؛ معاون خود، به‌مثابه یک کارگر یا خدمتکار با او رفتار کردند که صحنه‌های زشت آن بسیاری از مردم دنیا را از ترامپ منزجر کرد، ترامپ که قبلاً به شرطی حاضرشده بود، دو کشور روسیه و اکرائین را به آشتی سوق دهد، برای این کارش، نه‌تنها شعر سر در سازمان ملل را که همه اعضاء را عضوی از یک پیکر بزرگ دانسته است فراموش کرده و به هیچ می‌انگارد، بلکه برای این آشتی و ازبین‌بردن کینه و عداوت بین دو کشور در جنگی که بیش از 100‌هزارنفر کشته داده است، تقاضای رشوه‌ای چون اداره کرد و بهره‌برداری از معادن ارزشمند اکرائین را طلب کرده بود که زلنسکی از سر ناچاری تسلیم خواسته نامعقول ترامپ می‌شود که ناگهان ترامپ متلون المزاج قولش را زیر پا گذاشته و یک رهبر ضعیف را که تسلیم او شده بود، برای دومین‌بار وفای به عهد نمی‌کند و خواهان باج‌خواهی زیادتری می‌شود تا مردم دنیا بدانند و آگاه شوند که یک سرمایه‌دار و بازرگان که هم‌وغم او اندوختن سرمایه است، نمی‌تواند در امر کشورداری و سیاست هم موفق باشد؛ زیرا دنیای سرمایه‌داری یعنی اینکه با هر حقه و نیرنگی حتی با اجیر‌کردن دیگران، دست به هر تصمیم و کاری می‌زند.