«ط» بنویسیم یا «ت»؟

دسته‌ی سوم: این دسته دربرگیرنده‌ی واژه‌هایی است که در اصل عربی نیستند، بلکه به دلیل کاربست هنجارهای واگویشی عربی دارای نویسه «ط» شده اند (به اصطلاح مُعرَّب شده‌اند) و سپس با همان‌گونه‌ی عربی‌ شده وارد زبان فارسی شده‌اند. مانند امپراطور، سقراط و… در این جا باید، پوشش عربی این واژه‌ها را به کنار نهاده و آن ها را با در نظر گرفتن هنجارهای نگارشی و واگویشی خودمان بازسازی کنیم. چرا که «ط» نماد کاربست هنجارهای شنیداری و واگویشی عربی است و هیچ منطقی نمی‌تواند کاربست آن را در زبان پارسی توجیه کنند. هر زبانی خود شایستگی و حق آن را دارد که بر هر واژه‌ی بیگانه که برخورد می‌کند رنگ بومی بزند و از این رهگذر آن را در خود فرو بلعد.