چرا ستارهها چشمک میزنند
آریستوتل فیلسوف یونان بوستان که حدود ۳ قرن پیش از میلاد مسیح زندگی میکرد معتقد بود اینکه ستارهها چشمک میزنند به دلیل آن است که افراد برای تماشای آنها باید چشمانشان را بیش از حد باز کنند. قرنها گذشت و اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که شاید ستارگان مانند الماس در فضا میچرخند و به همین دلیل به نوعی برق می زنند و از دید ما اینگونه به نظر می رسد که چشمک میزنند. این گمانهزنیها تا اوایل قرن هجدهم میلادی ادامه داشت تا اینکه ایزاک نیوتن سرشناس به تمامی این نظرات بیپایه و اساس پایان داد و اعلام کرد که اتمسفر زمین را باید عامل شکلگیری وضعیتی دانست که در آن ستارگان در حال چشمک زدن به نظر میرسند. امروزه به این پدیده دیدنی «برق زدن ستارهای» گفته میشود. لارنه وایتهد فیزیکدان دانشگاه بریتیش کلمبیا در توصیف این پدیده میگوید: این فرآیند مانند نور روشنی است که در دوردستها واقع شده و مانند یک منبع نوری کوچک شروع به تابش میکند. روشنایی این منبع نوری از دل هوایی میگذرد که همواره در حال تغییر و تحول است. همزمان با عبور نور ستاره از لایههای مختلف اتمسفر زمین، فرآیند انکسار (شکست) نور روی میدهد مانند زمانی که نور خورشید به ظرف بزرگ آب میتابد.