من از بیگانگان هرگز ننالم

ابرقدرت زورگوی جهان با یک رئیس‌جمهوری کاسب‌کار و حراف، رفته‌رفته در توهمی خود‌ساخته غرق شده و باورش شده که سیاست و کشورداری، خرید یک کالا یا فروش آن است، که آدمی بدون قید و شرط هرچه را که خود اراده کند محقق‌یافته بداند؛ از‌سویِ‌دیگر، باورش شده که متولی جهان است و همه باید از او اطاعت کنند. خوشبختانه اروپای متحد، خیلی‌زود خرجش را از آمریکا جدا کرد و این‌بار به خودباوری رسید و از اطاعت محض از آمریکا چون همیشه خودداری کرد. کشور و مسئولین دلسوزمان طی 40ساله اخیر دریافته‌اند که آمریکا و اسرائیل با ما سرِ سازگاری ندارند؛ بلکه با ما دشمنی و عناد دارند؛ بنابراین، تکلیف ما روشن است و در برابر این دو دشمن به‌راحتی گارد لازم را می‌گیریم و از آنان انتظار خوبی نداریم. اما وقتی دوستان ما حافظه تاریخی ندارند و به‌نوعی نمک‌خورهای نمکدان‌شکن می‌شوند، ما را به‌شدت آزرده می‌کند. پاره‌ای از این دوستان، قدر نعمت‌های ادا‌شده ایران و ایرانی را فراموش می‌کنند و لباس خوش‌خدمتی را در حد نوکری بر قامت می‌کشند؛ از جمله این کشورها باید به عراق و کردستان عراق اشاره‌ای داشته باشیم. کشور عراق که از عوامل اصلی مشکلات اقتصادی ما بوده و پیشینیان العبادی به تبعیت از آمریکا هشت‌سال جنگ را بر ملت ایران تحمیل کردند که هنوز بعد‌از گذشت سال‌ها از مشکلات آن دوره رهایی نیافته‌ایم؛ بنابراین، انتظار داریم که العبادی و حکومت عراق، آن‌همه خدمت را که ایرانیان پس‌از جنگ به عراق کرده‌اند از یاد نبرند و قدردان و قدرشناس نظام جمهوری اسلامی باشند. کشور عراق نباید ایران را که به آنان امنیت و آزادی عطا کرده است، از یاد ببرند. همسایه عزیز ما می‌داند که بیش‌از دوسوم خاک عراق در اشغال داعش و داعشیان بود که اگر تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ایرانیان نبود، شرّ این گروه تروریستی از سر ملت عراق کم نمی‌شد که هیچ؛ بلکه تمام کشور عراق به پایگاه دائمی داعش تبدیل می‌شد. اینجاست که باید به العبادی فهماند که ممکن است آمریکا ابرقدرت باشد، از‌نظر نظامی ده‌ها برابر ایران باشد، کشورهای عرب همسایه دست‌نشاندگان آمریکا باشند، همه و همه با هم باشند، درست به‌هنگام جنگ تحمیلی یک ائتلاف شرق و غرب با ایران در جنگ بودند، عاقبت اشغال‌گران با خفت و خواری مجبور به فرار از ایران شدند؛ به‌نحوی‌که باید گفت اگر دگر‌باره از‌این‌دست افکار در ذهن بیمار آمریکا و همپالگی‌هایش خطور کند، به‌گفته رئیس‌جمهوری کشورمان پشیمان می‌شود. با تمام این تفصیل‌ها، عراق و اقلیم کردستان از ایران محبت بسیار دیده‌اند و موضع ضعف عراق نوعی قدرنشناسی‌ست و العبادی (نخست‌وزیر عراق) باید به‌خود بیاید و قدرت و عظمت جمهوری اسلامی را درک کند. اما در‌عین‌ِحال می‌توان از دوستان هم گله‌مند بود. به‌یاد دوستان نامهربان یک بیت شعر و پرمفهوم را تقدیم خوانندگان می‌کنم و آرزو دارم ملت و کشور ما همواره و به‌دور از بلا و مصون از هر گزندی همچنان در عرصه گیتی، روزگار را با خوشی سپری کند: «من از بیگانگان هرگز ننالم/ که با من هرچه کرد آن آشنا کرد».