تحریم و دارو
شنیده‌ها حاکی‌ست‌که دشمن نابکار این ملت تصمیم دارد در دسترسی به داروهای حیاتی اختلالاتی را ایجاد کند. د‌رچنین‌شرایطی حفظ کارخانه‌های داروسازی کشور اهمیت صد‌چندان پیدا کرده است. متأسفانه سوءِمدیریت باعث نوعی تحریم داخلی شده که دسترسی کارخانه‌های داروسازی به نقدینگی را مختل و برخی را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است. از‌سویِ‌دیگر، رانت‌خواری برخی از نزدیکان به مراکز تصمیم‌گیری نیز باعث شده تا برخی از کارخانه‌هایی که سال‌ها با محصولات دانش‌بنیان خود پاسخگوی نیازهای کشور بوده‌اند، اکنون در رقابتی ناجوانمردانه با کارخانه‌هایی که حمایت می‌شوند، به تعطیلی کشانده شوند. اینجا داستان سیاسی نیست؛ اینجا سلامت مردم مطرح است. با هوشیاری می‌توان این عقبه را طی کرد؛ اما اگر فرصت‌طلبی برخی سودجویان و بی‌تدبیری برخی از دست‌اندرکاران بگذارد. تقاضای عاجل این حقیر این‌است‌که نقدینگی کارخانه‌های دارویی را دریابید. تقاضا می‌کنم که ارز مناسب برای واردات آن‌دسته از محصولات اولیه که برای ساخت دارو در داخل لازم است، تأمین فوری شود. این ارز باید مطابق نیاز باشد. ارز دارو مثل ارز خودرو نیست. اگر ستاد اقتصاد مقاومتی کشور طبق اعلام رسمی؛ ارز دارویی را اولویت‌دار دانسته، هرگونه تعلل در‌این‌مسیر، پذیرفتنی نیست. بهانه تحریم خارجی نمی‌تواند ما را از تکلیف خود در تأمین سلامت مردم باز دارد. استدعا می‌کنم که همه دست‌اندرکاران و به‌ویژه بیمه‌ها، بانک مرکزی و وزارت اقتصاد و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و شخص ریاست محترم جمهوری و معاونت اول، به وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو برای عبور از‌این‌عقبه کمک کنند و سازمان‌های نظارتی با کسانی‌که در‌این‌زمان به تسویه‌حساب با شرکت‌های رقیب پرداخته و برای تعطیلی آنها برنامه‌ریزی و اقدام می‌کنند، با جدیت برخورد کنند. راه عبور از‌این‌ایام، همدلی‌ست اما باید تدبیر داشت و بهترین تدبیر در‌این‌شرایط رفع انحصار در تأمین داروست؛ نه محدود‌کردن منافذ. این مسیر را قبلاً آزموده‌ایم.
کامران باقری لنکرانی