ارزش افزوده؛ میخی دیگر بر تابوت بی‌جان مطبوعات

پاره‌ای از اوقات، بعضی از مدیران پرتلاش ما و البته باهوش و ذکاوت، خلق‌الساعه ابتکاری را رونمائی می‌کنند که چه‌بسا ده‌ها نفر در اتاق فکر، به ذهن‌شان راه نمی‌یابد. ازجمله در دولت نهم و دهم که ابتکاراتی ازاین‌دست را در مواقع مختلف به ملت عرضه می‌داشتند، یکی‌از این ابداعات، محاسبه ارزش افزوده بود که چون سایه دنبال همه در حرکت است. باورمان شده که ابتکاراتی ازاین‌دست، طبق روال همیشگی، بیشتر دامن ضعفا را می‌گیرد و نه اغنیا، ازجمله ارزش افزوده کاغذ. مصرف‌کننده کاغذ، قشر آسیب‌پذیر مطبوعات هستند که کم‌کم به این باور رسیده‌اند که در کشور ما، هیچ‌کس غم آنان را نمی‌خورد. مطبوعات، قشر آسیب‌پذیری‌ست که گویا خلق شده است تا از مسئولین تعریف کند! اخبار و فعالیت‌ها را منتشر کند و سخنان و کارهای انجام‌گرفته توسط مسئولین را با عکس و تفصیلات به چاپ رساند! آقای شهردار، آقای وزیر، آقای مدیرکل، کلنگ‌زنی کرده و پروژه‌ای را افتتاح می‌کنند یا ابتکاری از خود نشان داده‌اند، این مطبوعات هستند که باید با سلام ‌و صلوات، خبر را پوشش دهند و مسئولین هم یک‌بار در مردادماه جشن تجلیل از خبرنگار را به‌پا کنند و احیاناً هدیه‌ای را به‌رسم قدردانی، تقدیم؛ حتی اگر یک پوشه و خودکار باشد! دولت هم از سال‌ها پیش، مطبوعات را معاف از مالیات و عوارض کرده است. درمورد مالیات این‌قدر روزنامه‌نگار را خسته می‌کنند تا پشیمان از حرفه‌اش شود. یک‌روز می‌گویند بند الف هستید، روزی دیگر می‌گویند بند ب هستید، دیگر روز می‌گویند بند ج هستید، خلاصه این بندها را آن‌قدر به‌کار می‌بندند تا از آن طنابی درست شود که فقط به درد دار‌زدن بخورد. از موضوع خارج نشوم؛ ارزش افزوده کاغذ، داستانی‌ست که در بازار کساد مطبوعات، مدتی است به روزنامه‌نگاران تحمیل شده است. می‌گویند کاغذ، از ارزش افزوده معاف است؛ اما چاپخانه موظف است ارزش افزوده را به‌حساب روزنامه بگذارد؛ یعنی هرچقدر هزینه چاپ شود، نه‌درصد هم به آن به‌نام ارزش افزوده اضافه می‌شود، کجای این عمل صحیح است؟  آیا افزودن این مبلغ، وجهه شرعی دارد؟ وقتی در قانون با صراحت گفته‌شده که مطبوعات از عوارض معاف هستند؛ یعنی اینکه مطبوعات به‌عنوان سخنگوی مردم، سخنگوی دستگاه‌های دولتی، ناشر افکار مسئولین کشور و به‌سبب اینکه وظیفه اطلاع‌رسانی دارند، در تمام  دنیا ازیک‌سری امکانات بهره‌مند می‌شوند؛ زیرا به مطبوعات، به‌چشم یک حرفه درآمدزا یا بنگاه تجاری و اقتصادی نگاه نمی‌شود. اگر نگاهی به  اوضاع کاغذ داشته باشیم، تا چند‌سال پیش، حتی در محاسبه تعرفه گمرکی نیز برای کاغذ تخفیفات ویژه‌ای در نظر گرفته می‌شد،. بنابراین درست نیست و به‌دور از انصاف است که این نه‌درصد به‌طور مستقیم از مصرف‌کننده کاغذ که عمده آن را مطبوعات تشکیل می‌دهند، دریافت شود و تقریبا با ترفند و دور زدن قانون از چاپخانه‌دار وصول شود که طبعا چاپخانه‌دار نیز ناچار است این ارزش افزوده را از مصرف‌کننده که همان مطبوعاتی‌ها هستند، دریافت کند، حال‌آنکه این قشر، فعلا و در شرایط کنونی، روزهای سختی را سپری می‌کنند. امیدوارم وزارت دارایی و امور مالیاتی، با تجدیدنظر دراین‌مورد و لغو مالیات بر ارزش افزوده چاپ و نشر، در همکاری با نمایندگان رکن چهارم آزادی از هیچ کوششی فروگذار نکند.