گفت‌وگو با محمدعلی محبوبی؛ به‌بهانه اجراخوانی «دل در كدام سوی سینه است؟»
تئاتر؛ مدرسه بازیگری‌ست
سهیلا انصاری/
اجراخوانی «دل در کدام سوی سینه است؟» به‌نویسندگی علیرضا حنیفی و کارگردانی محمدعلی محبوبی، اول مهرماه ساعت ۲۰ در پردیس تئاتر شهرزاد، روی صحنه خواهد رفت. نابت شفائی، محمدعلی محبوبی، سحر صفانیا و علیرضا حاجیخانی به‌عنوان بازیگر، در‌این‌اجراخوانی حضور دارند. همچنین، زهرا کاظمی‌نژاد، مرجان آقانوری، نفیسه قزل‌لو، یاسمن وفایی، فائزه آقازاده و امین نقی‌ئی، بازیگران فرم این‌اجراخوانی هستند. سهیلا انصاری به‌عنوان منشی صحنه و روابط عمومی، فرشته علیجانی؛ طراح پوستر، اسماء مشهدی؛ طراح و مجری گریم و علی گلابچی؛ نور و صدا در‌این‌اجراخوانی فعالیت می‌کنند. پانیذ فرحمندی، فاطمه رحیمی، فائزه پیریایی و سید علی باباجهدی به‌عنوان عکاس، حمیدرضا غلامحسینی؛ طراح فرم بخش گروهی، زهرا کاظمی‌نژاد و امین نقی‌ئی طراحان فرم بخش انفرادی این‌اجراخوانی هستند.
محمدعلی محبوبی كه به‌تازگی اجراخوانی نمایش «آقا ذبیح» را به‌روی صحنه برده است، اول مهرماه اجراخوانی نمایش «دل در كدام سوی سینه است؟» به‌نویسندگی علیرضا حنیفی را به‌روی صحنه خواهد برد و به‌عنوان كارگردان و بازیگر، در‌این‌اجراخوانی حضور خواهد داشت. وی، بابیان اینكه یك‌ماه تمرین‌ها به‌طول كشید تا به اجرا برسد، افزود: «انتخاب بازیگرها باتوجه‌به بازی هر‌فرد و نقش مورد نظر صورت گرفته است». وی، به ضعف‌های موجود درحوزه تئاتر اشاره كرد و گفت: «اجازه اجرا و فعالیت به هر‌فردی كه فاقد اطلاعات درحوزه تئاتر است، داده می‌شود». محبوبی افزود: «متاسفانه تایم تبلیغات از زمان صدور مجوز تا اجرا بسیار كم است و هزینه سالن‌ها بسیار بالا، همچنین نداشتن حامی نیز از دیگر‌مشكلات درحوزه تئاتر است». محبوبی در‌پاسخ‌به‌این‌سوال‌كه چرا ارتباط بین مردم و تئاتر ضعیف است، گفت: «مردم، دل خوش ندارند. این‌روزها آن‌قدر دغدغه مردم زیاد است و هزینه‌های زندگی بالا كه تئاتر جز الویت‌های مردم نیست باید از مسئولین محترم بپرسید راس خدمت به مردم، مسئولین هستند؛ نه بازیگرها و كارگردانان. ما تا‌جایی‌که در توان داریم سعی می‌کنیم خدمت کنیم؛ حالا اینکه چرا ارتباط بین مردم با تئاتر ضعیف است را دولت باید پاسخگو باشد». وی، در‌پاسخ‌به‌سوالی مبنی‌براینكه را‌هکار پیشنهادی برای بهبود اوضاع هنر و تئاتر چیست؟ گفت: «راهکاری جز حمایت از هنرمندان؛ اعم از تامین مكان اجرا، ایجاد فضای تمرین، کم‌کردن هزینه‌های گزاف و فرهنگ‌سازی برای عموم نیست». وی افزود: «متن، نوشته علیرضا حنیفی‌ست که به موضوعی عرفانی پرداخته و دید خوانندگان و تماشاچی را نسبت‌به خدا، بازتر کرده است. خلاصه متن مربوط می‌شود به دو مرد و یک زن از سران سه قبیله مختلف هستند و مامور می‌شوند که جای دل را پیدا کنند تا به همه بگویند که دل، در کدام سوی سینه است؛ در جست‌وجوی خدا هستند و در راه با راهزنی برخورد می‌كنند و ادامه ماجرا... به‌طور کل، داستان از تم زیبایی برخوردار است». وی در‌ادامه افزود: «بعضی‌از‌عزیزان اعتقاد دارند که اجراخوانی، همان نمایش‌نامه‌خوانی‌ست و بخشی جدید و غیركاربردی که به تئاتر وارد شده؛ در‌صورتی‌که نظر این‌عزیزان، محترم؛ اما بنده این‌نظر را نقض می‌کنم. اجراخوانی، همان اجرای صحنه‌ای‌ست که ارزشش نه‌تنها بالاتر از نمایش‌نامه‌خوانی‌ست؛ بلکه چیزی از اجرای صحنه‌ای، کم ندارد». وی گفت: «درمورد استقبال مخاطبان از نمایش باید این مسئله را سپرد به‌دست خود مردم و هنرمندان عزیز که آیا اجرایی عرفانی همراه با رقص سماع و فرم را دوست دارند یا نه؟» محبوبی، در‌پاسخ‌به‌این‌سوال‌كه چه‌شد تصمیم گرفتید به‌این‌نمایش‌نامه عینیت ببخشید؛ یعنی چه‌چیز این‌نمایش‌نامه برای شما جذاب و جالب بود که بر کارهای دیگر ترجیحش دادید، گفت: «این‌نمایش را من قبلا با گروهی دیگر تمرین کردم و در‌آنجا فقط به‌عنوان بازیگر نقش داشتم؛ اما به‌دلایلی این‌کار کنسل شد و چون علاقه زیادی به این نوشته عرفانی داشتم، تصمیم گرفتم این‌نمایش را به‌روی صحنه ببرم و خودم کارگردانی را به‌عهده گرفتم؛ خداراشکر راضی هستم از اینکه کاری را نیمه‌کاره رها نكردم». وی در‌پاسخ‌به‌این‌سوال‌كه آیا پشتوانه مالی و حمایت خاصی از شما می‌شود، گفت: «خیر؛ متاسفانه هیچ حمایتی از نمایش و اجراخوانی نمی‌شود؛ با‌این‌حال من عقب نمی‌کشم. چراغ تئاتر باید همیشه روشن بماند». محبوبی افزود: «تئاتر؛ مدرسه بازیگری‌ست. بدون بودجه، بدون بازیگر چهره و بدون حمایت، سعی می‌کنم تئاتری را روی صحنه ببرم که همه از دیدنش لذت ببرند». وی افزود: «قصد دارم در آینده در‌صورت داشتن حامی، نمایشی به‌روی صحنه ببرم که با قانون کتاب تئاتر خودم و همراه با خلاقیت باشد؛ البته اگر بتوانم این‌کتاب را به‌چاپ برسانم، از‌نظر خودم تحولی در تئاتر انجام داده‌ام».