پیامد جنگ دو سالهی روزبهانی و فدراسیون
بوکس ایران به خودش باخت
وداع تلخ و زودهنگام تنها نماینده بوکس ایران در سی و یکمین دوره بازیهای المپیک بیش از آنکه دلیل فنی داشته باشد پیامد یک درگیری دنبالهدار و تمام شدنی بین یک ورزشکار و فدراسیونش بود. به گزارش مهر، احسان روزبهانی تنها بوکسور ایرانی بود که موفق شد جواز حضور در المپیک ۲۰۱۶ را بهدست آورد. در روزهای ناکامیمکرر فدراسیون بوکس احسان از طریق رینگ نیمه حرفهای نخستین سهمیه کاروان ورزشی ایران را کسب کرد تا از همان ابتدایی ترین روزهای کسب سهمیه گلایههای خود از بیتوجهی فدراسیون را آغاز کند. بینی شکسته احسان روزبهانی و ظاهرا بیتوجهی مسئولان فدراسیون به این قضیه آغازگر مسیری بود که احسان را کاملا به حاشیه برد. این حواشی با چند مصاحبه تند و تیز وی علیه رئیس فدراسیون شدت گرفت تا جایی که مسئولان فدراسیون حتی قصد شکایت از احسان روزبهانی را داشتند. داستان قهر و آشتیهای روزبهانی و فدراسیون به نوعی چرخه تکراری تبدیل شده بود و عکسهای نمایشی از بازدیدهای ناگهانی مسئولان از تمرینات احسان به همراه مربی تخصصیاش اکبر احدی و لبخندهای تصنعی هرگز نمیتوانست آبی بر آتش اختلافات باشد. احسان و مربیاش مدام از لغو اعزامهای خود به مسابقات تدارکاتی میگفتند درحالیکه فدراسیون با مستندات اعلام میکرد خود این دو نفر سفرها را کنسل کردهاند! درحالیکه این طور انتظار میرفت که تنها نماینده بوکس ایران در المپیک از هر سو حمایت شود احسان روزبهانی غرق در حواشی و جنگی بود که البته خود و سرمربیاش نیز بیش از پیش به آن دامن میزدند. زمان در حال از دست رفتن بود و احسان همچنان بدون حریف تمرینی جایی دورتر از سایر ملیپوشان تنها و تنها به کیسه بوکس مشت میزد.شاید یکی از مهمترین نقاط ضعف احسان روزبهانی گارد پایین وی باشد. حتی ابتداییترین افراد هم میدانند احسان اغلب از این نقطه ضعف ضربه میخورد اما عملا در این دو سال تغییری در سبک بازی روزبهانی دیده نشد. احسان مقابل بوکسور هلندی نیز با همین سبک جنگید و بازنده شد. اما آنچه بیش از همه نمود پیدا میکند خونسردی احسان در مبارزه سه راندی المپیک بود و این علتی ندارد جز عادت احسان به ۶ رانده بودن مسابقات. روزبهانی که در بوکس نیمه حرفه ای APB مشت میزد عادت کرده بود که توانش را در سه راند ابتداایی به خرج ندهد. او درست با همان سبک نیمه حرفه ای بازی کرد نه آماتور و بازی را واگذار کرد. صرف نظر از ایرانی بودنمان باید بپذیریم بوکسور هلندی جسورانهتر و آمادهتر بود. اگرچه قرعهی وی سخت بود، تدارکاتش کم بود و حواشی اش بسیار اما همه میدانند حق روزبهانی به مراتب بالاتر از چیزی بود که در ریو دیدیم.در اینکه بوکس مافیا دارد شکی نیست. بسیاری از مبارزات هستند که مخاطب عام نیز با تماشای آن مطمئن میشود که داوری سمت و سویی دارد اما در دیدار احسان روزبهانی با بوکسور هلندی به نظر نمیرسید جانبداری صورت گرفته باشد. تصویر بهت برانگیز روزبهانی پس از بازنده اعلام شدنش فرجامی بود بر جنگ دوساله او و فدراسیون بوکس که دودش به چشم بوکس رفت. بدون شک اگر با یک جمله بخواهیم حال و روز امروز بوکس را توصیف کنیم "بوکس ایران به خودش باخت" را خواهیم نوشت.