مزاحمت‌های شهوانی، اشاعه‌ی فحشا عِرض و آبروی افراد
حسام‌الدین آشنا
ازجمله آسیب‌های رایج در فضای رسانه‌ای و افکار عمومی جامعه، در هنگام بروز رخدادهای تلخ و منزجرکننده و مورد توجه عموم، غفلت از اصل و ریشه حوادث، ابعاد واقعی و چاره‌جویی برای درمان مؤثر آن است. در مقابل آن‌چه در کانون توجهات قرار می‌گیرد، موضوعات فرعی و گمراه کننده‌ای است که نه تنها راهگشا نیستند بلکه خود زمینه‌ساز مشکلات جدید دیگری هستند و برای جامعه جز وزر و وبال وغصه و نگرانی ثمر دیگری ندارند. "مزاحمت‌های شهوانی" مشکل امروز و دیروز جامعه ما و یا دیگر جوامع نیست بلکه این یک مشکل بشری است و همواره اجتماع انسانی با آن دست به گریبان بوده و در جوامع مختلف حسب نوع فرهنگ و عمق اعتقادات دینی و اخلاقی شدت و ضعف داشته است. شناخت مزاحمت‌های شهوانی و راه های جلوگیری و برخورد با آن فرع بر آشنایی با چنین موضوعاتی است. در جامعه ما متأسفانه در مورد این مسائل آگاهی‌های لازم وجود ندارد و چه بسا بسیاری پیر شوند و یک عمر زندگی زناشویی داشته باشند ولی هنوز در مورد این موضوع اطلاعاتشان سطحی و محدود باشد، چه رسد به نوجوانان وجوانانی که هنوز ازدواج نکرده اند اما احساس و رفتار شهوانی دارند و ممکن است در معرض احساسات ورفتارهای شهوانی دیگران نیز قرار گیرند.مزاحمت‌های شهوانی موضوعی دامنه‌دار است که ممکن است برای مردان یا زنان در سنین مختلف؛ از سوی جنس موافق یا مخالف و در محیط‌های گوناگون؛ از منزل تا خیابان، از فضاهای تحصیلی تا مذهبی و از پادگان تا اداره و کارخانه و از مزاحمت چشمی گرفته تا مزاحمت‌های کلامی و بدنی و... اتفاق بیافتد.وظیفه ما در قبال این واقعیت مهم چند چیز است: از کودکان‌مان و کلیه کسانی که به علت کمی سن و سال، عدم‌آشنایی با موضوع یا هرگونه ضعف و ناتوانی دیگر قدرت دفاع از خود ندارند، مراقبت کنیم و آنها را در محیط‌های ناامن و خطرآلود قرار ندهیم. البته در این مسأله نه باید دچار وسواس شد و به همه کس و همه جا شک کرد و نه اینکه بی‌مبالات بود و با خوش‌خیالی از کنار قرائن هشداردهنده گذشت. آموزش مراقبت از خود و حقوق جنسی را از همان زمان که فرد به بلوغ و فهم جنسی رسید به‌تدریج متناسب با تغییرات طبیعی و واقعیت‌های مسلّم و شایع اجتماعی به او آموزش داد و ضمن شناساندن انواع مزاحمت‌ها و تعرّضات شهوانی، راه‌های مراقبت از خویش را به او یاد داد؛ مدارس و دانشگاه‌ها محل اصلی چنین آموزشی هستند. در نظام حقوقی و انتظامی مجاری امنی ایجاد نمود تا به مزاحمت‌های ادعایی رسیدگی شود و ضمن رعایت عِرض و حرمت افراد و پرهیز از اشاعه فحشا شرایطی ایجاد شود که هیچ فرد مزاحمی احساس امنیت نکند. اینها مسائلی است که باید در رسانه‌ها و مراکز آموزشی و تحقیقاتی در مورد آن بسیار بیشتر از آن‌چه تا کنون بوده صحبت کرد. در کنار این مسأله باید به دو نکته فرهنگی نیز توجه داشت: اول اینکه صحبت در مورد مصادیق این امور که فلان آقا یا خانم چنین و چنان کردند، اشاعه فحشاست و باعث ریختن قبح گناه و جرم در جامعه می‌شود درحالی‌که آموزش و بالا بردن سطح اطلاعات و فرهنگ جامعه به نحوی که عرض شد درست عکس این است و مانع از افزایش تخلف می‌شود. دوم این که اگر به هر دلیلی اخبار مربوط به این وقایع به سطح اجتماع کشید باید از دامن زدن به آن پرهیز کرد، قبل از آن که نظر قطعی و نهایی مراجع رسیدگی کننده اعلام گردد، به جهت ضرورت حفظ عِرض و آبروی افراد به‌خصوص افراد مورد تعرض از پرداختن به آن خودداری کرد. طبیعی است در این موارد اگر جرمی مسجل و قطعی شد مراجع مربوطه افکار عمومی را از مجازات خاطی مطلع خواهند کرد./ خبرآنلاین