آسیاب، خارج از نوبت!

حتما شما هم خبری که تازگی‌ها در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود را دیده و البته خوانده‌اید: «شما المزروعی؛ وزير جوانان امارات متحده عربی، متولد 1994، تحصيل‌کرده اقتصاد و سياست و جوان‌ترين وزير جهان است. پیش‌از انتخاب وی، سباستين کورتز؛ وزير خارجه اتريش در سن 27‌سالگی و عايده حاج؛ وزير آموزش سوئد در 26‌سالگی عنوان کم‌سن‌‌‌و‌سال‌ترين وزير را به‌دست آورده بودند که به‌اين‌ترتيب ديگر از‌اين‌عنوان برخوردار نيستند». این‌خبر از دو منظر دست کم برای مخاطبان ایرانی جذاب و جالب توجه بود؛ درحالی‌که هنوز بحث بر سر عدم انتخاب یک وزیر زن در کابینه دولت یازدهم جریان دارد، کشوری عربی که مانند بیشتر سرزمین‌های عرب‌زبان به‌جهاتی موارد قابل توجهی از اجحاف در حقوق حقه زنان را در ابعاد مختلف اجتماعی یدک می‌کشد، از حضور یک «خانم» در بدنه اصلی ترکیب سیاسیون روز خود بهره می‌برد و ازطرفی، برای پستی که در عنوان، مترادف با‌ جایگاهی برای رسیدگی به امور نسل آینده‌ساز هر جامعه‌ای‌ست، رسما از وجود اندیشه‌ای «جوان» استفاده کرده است؛ اما آنچه برای ما دراین‌نوشتار اهمیت دارد، همین بحث دوم ماجرا یعنی اهمیت سپردن مسئولیت‌های بزرگ به جوانان است. دنیای امروز، با چنان سرعتی در مسیر توسعه گام برمی‌دارد که هرلحظه با ابداعی تازه همراه می‌شویم؛ ناگفته پیداست بخش بزرگی‌ ازاین‌ابداعات حاصل تفکر اذهان جوانانی‌‌ست که خواسته‌های تازه را با فانتزی‌های ذهنی مخلوط و نیازی «باب روز» را رفع می‌کنند. به‌همین‌علت، جوانان سهم قابل توجهی از پست‌های مدیریتی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، هنری، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و... را در جهان به‌خود اختصاص داده‌اند. آنها مغز متفکر پشت ایده‌های خلاقانه بسیاری از دستاوردهای روز هستند که زندگی ما را دگرگون کرده‌اند. به خالقان فیس‌بوک و تلگرام یا سایر شبکه‌های اجتماعی نگاه کنید که چگونه شکل ارتباطی نوینی را به دنیا معرفی کرده‌اند. البته این جوان‌گرایی تنها منحصر به عصر حاضر نیست و چهره‌های تاثیرگذار جوان بسیاری بودند که درطول تاریخ، عرصه‌های گوناگون را متحول کردند. برای مثال، در پایگاه اینترنتی Biography Online، از ژان‌دارک، سوفی شول، آن فرانک، سامانتا اسمیت و هکتور پیترسون به‌عنوان چهره‌هایی که در سنین کم توانستند هدف «اثرگذاری خود بر جهان پیرامون»‌شان را کشف کنند، نام برده شده است؛ راهی که به‌گزارش 18 جون 2012 نشریه آنلاین HuffPost در سال‌های اخیر توسط نام‌هایی همچون اولیویا بولر؛ مبلغ شیوه‌های صرفه‌جویانه در منابع طبیعی، گریسی لی؛ مدیر مجموعه ریکاوری کودکان ازحادثه‌برگشته، جرمی کیمبوگوی؛ فعال امور بهداشت و سلامت در اوگاندا، کایلی وایز؛ استعدادیاب فوتبال در کشورهای محروم، کاساندرا لین؛ موسس شرکتی درزمینه بهره‌وری از انرژی‌های تجدیدپذیر، لوئیس کروز؛ توسعه‌دهنده سیستم‌های مدرن برای کم‌توان‌های جسمی، مادلین مک‌گلین؛ مبارز علیه بیماری مالاریا در سطح جهانی، کامیلو جیمینز؛ طراح بازی رایانه‌ای با هدف بازیافت زباله، دنیل کنت؛ مدرس انگیزشی با صرف هزینه‌های شخصی برای آموزش سالمندان، محمد بری؛ سخنران آگاهی‌رسان درباره رفتار با بیماران مبتلا به ایدز و بسیاری جوانان دیگر از کشورهای مختلف، ادامه پیدا کرده است. بی‌شک برخی‌ازاین‌چهره‌ها هم جذب دنیای سیاست می‌شوند. مورد شما المزروعی؛ تنها پدیده دراین‌میان نیست و تاریخ، جوان‌های بسیاری را بر مسند و مصدر سیاست به‌خود دیده است. گزارش 18 آپریل 2017 نشریه Business Insider از ونسا دی‌امبروسیو به‌عنوان جوان‌ترین رهبر جهان نام برده است که در 28سالگی توانست یک بازه زمانی شش‌ماهه، امور اجرایی سن‌مارینو؛ کشوری‌ در جنوب اروپا را برعهده داشته باشد. همین‌منبع، از افرادی چون کیم جونگ اون؛ رهبر کره شمالی، شیخ تمیم بن حمد بن خلیفه آل ثانی؛ امیر قطر، جیگمی خسار نامگیال وانگچوک؛ پادشاه بوتان، امیل دیمیتریف؛ نخست‌وزیر مقدونیه، یوری راتاس؛ نخست‌وزیر استونی و ولادیمیر گرویسمن؛ نخست‌وزیر اوکراین، به‌عنوان جوان‌ترین سیاسیون صدرنشین در کشورهای مختلف نام برده است. حال، سوال اینجاست که آیا جوان‌گرایی در امر سیاست می‌تواند گزینه محبوب عموم مردم باشد؟ شاید انتخاب امانوئل مکرون در فرانسه جوابی مثبت به‌همین‌مسئله باشد. پایگاه نظرسنجی آنلاین Debate نیز نشان می‌دهد که 64درصد مردم جهان به‌این‌امر رغبت دارند و تنها 36درصد شرکت‌کنندگان با دلایلی همچون نیاز به تجربه‌های طولانی‌مدت و تفکرات عاقلانه‌تر در سمت‌های مدیریتی، با آن مخالفت کرده‌اند.