نیمار، از سایه مسی و رونالدو خارج شد
رویای «شمارهیک»شدن
زمان انجام یک حرکت بزرگ فرا رسیده بود؛ زمان دلکندن از بارسلونا؛، از اسپانیا. همهچیز برای پرواز بلند مهیا بود: دستمزد دوبرابرشدهاش، برپایی جام جهانی در پایان فصل و در کنار همه اینها، شهر و رسانهها و تیمی در خدمت او. به پای او و نه در چنگ مسی و رونالدو و لالیگا... نیمار میخواهد شماره یک باشد
زندگی یک بازیکن فوتبال، چنان کوتاه است که نمیتوان به انتظارات طولانی دل بست. نمیتوان زمان را از کف داد. نمیتوان فصلهای بهسرعتسپریشده را بیهوده شمرد. بنابراین سفر بزرگ نیمار از همینهفته آغازشده، از همینجا. سفری در لیگ قهرمانان با پیراهن پاریسنژرمن... دورخیزی برای فتح قهرمانی اروپا و همینطور دورخیزی برای بنانهادن امپراطوری خودش. دور از قلمرو لیونل مسی، دور از سیطره کریستیانو رونالدو. جایی متعلق به خودش، فقط خودش. او دوسالپیش، در سهگانه بارسا نقش خودش را جانانه بازی کرد. یکیاز سه تفنگدار بارسا بود. در لیگ قهرمانان فصل پیش هم جادویی ظاهر شد. درزمانیکه لیونل محو شده بود، سه گل از دقیقه 88 بهبعد زد و یکتنه بارسا را برابر پاریسنژرمن در لیگ قهرمانان، پساز شکست چهار گله به پیروزی رساند. پیروزی 1-6 بدون او کسب نمیشد. ستاره آن نبرد، نامتعارف او بود؛ ولی احساس نکرد «مرد اول» بوده. بازی را برده بود؛ ولی قهرمان دیدار، کسی نبود که بارسای این عصر را با او تعریف کردهاند: با لیونل مسی. پسر ظریف شستهرفته آرایش کرده برزیلی، طی چهارسال بازی در نوکمپ آبدیدهشده. پسر ظریف شعبدهباز، اوج گرفته و بالا رفته؛ ولی شماره یک نشده که نشده. نتوانسته از سایه لیونل بهدرآید، نه نتوانسته. حتی اگر مسی، نوکمپ را هم ترک کند، بعدیها کماکان با او مقایسه خواهند شد. مسی، ورای افسانهها رفته و نمیتوان با افسانهها جنگید. سایه مسی چنان بلند شده که تا سالها همه آبیاناریها را در خود جای خواهد داد. ولی مگر نمیگویند آدمی ساخته افکار خویش است و فردا همان خواهد شد که امروز میاندیشید؟ مربیاش؛ موریسی رامالیو در سانتوز پیشبینی کرده بود که نیمار تا 2014 بهترین بازیکن جهان خواهد شد. سهسال سپریشده و زمان پرواز فرا رسیده بود. نیمار، جایی رفته که کمپانی «قطر اسپورتس اینوستمنتس» پاریسن ژرمنرا بهچنگآورده، شیخ تمیمبنحامدالتهانی؛ امیر قطر دست به جیب ایستاده، امیری با چاههای نفتی که کشورش بیشترین درآمد ناخالص سالانه جهان را دارد و پاریسنژرمن را تا یکچهارم لیگ قهرمانان بالا کشیده. امیری که رکورد خرید جابهجایی بازیکنان فوتبال را با نیمار دوبرابر کرده، کیلیلان امپاپه را با 166میلیونپوند از چنگ رئال درآورده و اعتنایی با قوانین بازی ملی جوانمردانه نکرده...امیری که وقتی نیمار و امباپه و همینطور کاوانی، دروازه متز را گشودند، چشمها را خیره کرده. ریختوپاش مالی پاریسنژرمن، نه فقط رئال و بارسا را مات کرد؛ بلکه غولهای لیگ برتر انگلیس و همینطور بایرن مونیخ و یوونتوس را هم پشت سر گذاشت؛ ولی مگر چلسی با همین قاعده، تیم باشگاه بزرگ نشد و مگر منچسترسیتی با هماندلارهای نفتی پرواز نکرد؟ درایندوران - خوب یا بد- جایگاه و ارزش بازیکنان را با قیمتشان تبیین میکنند، برخلاف روزگاری که تعداد جامها و مدالها و همینطور وفاداری، معیارهای اصلی بودند. حالا نام و برند، معجون دیگری ساخته. نیمار شده گرانترن بازیکن تاریخ و پاریسیها انتقال شاهانهشان را به رخ کشیدهاند. اولین بازی نیمار با پیراهن پاریسنژرمن برابر گنگان در صدوهشتادوسه کشور بهصورت زنده پخش شد. او راهی پاریس شده. راهی جایی که میخواهد تاج سلطنت را از کریستانو رونالدو سیودوساله و لیونل مسی سیساله گرفته و بر سر خودش بگذارد. نشریه اقتصادی فوربس، او را یکیاز صد شخصیت تاثیرگذار سال برگزیده، نیمار پیشاز انتقال به پاریس هم پساز رونالدو و مسی پردرآمدترین بازیکن جهان بود و خارج از میدان فوتبال درآمد بیشتری در مقایسه با دستمزدش کسب میکرد. چنان که در هفدهسالگیاش قرار داد بلندمدتی را با «نایکی»امضا کرد. در اینستاگرام، هشتادمیلیون شیفته دارد، شصتمیلیون در صفحه فیس بوک او را دنبال میکنند و شصتمیلیون پیامهای او را در توییتزر میخوانند. آنهم با جملهها و عکسها و حرفهای زمینی. برخلاف رونالدو که عجیب و غیرمنتظره ظاهر میشود و نه بسان مسی که آمیخته به بیمیلی، خودی نشان میدهد. او را با کمک های مالی دائمیاش به کلیسای مسیحی میشناسند و انجام بازیهای خیریه برای مستمندان؛ ولی همه اینها برتافته از نمایش در میدان خواهند بود. نیمار برای حفظ کیفیت جسمیاش، ریکاردو رزا و رافائل مارتینی، بدنسازان شخصیاش را از بارسلونا راهی پاریس کرده. همینطور مارسلا لرمی آشپز برزیلیاش را. وقتی او راهی کاتالونیا شد، شصتوچهارکیلو وزن داشت و اکنون هفتادکیلو شده بیآنکه دو خصیصه ویژهاش را از دست بدهد: سرعت و چابکیاش را. دستگاههای بدنسازی در خانهاش هم بنا شدهاند و تمرین کرده و تمرین. او در چنینقابی در هرچهار فصل حضورش در بارسا بیشاز چهلبار به میدان رفت؛ درحالیکه طی دو فصل اول، نزدیک سهماه را با مصدومیت سپری کرد. متوسط بازی او برای بارسا 5/46 بوده، نزدیک به 51 بازی مسی و 75/48 بازی رونالدو در هماندوره. خیلی از طرفداران بارسا از رفتن نیمار دلگیر شدهاند؛ همینطور شیفتگان فوتبال اسپانیا؛ ولی نیمار فردا را برگزیده. راهی پاریسنژرمن شده تا مرد شماره یک شود... تا پسر شماره دو ازلی باقی نماند. تیمهای بزرگ دهها «پسر خوب شماره دو» داشتهاند؛ ولی نیمار بیستوپنجساله است و در فوریه بیستوششساله خواهد شد. بنابراین زمان انجام یک حرکت بزرگ فرا رسیده بود؛ زمان دلکندن از بارسلونا؛، از اسپانیا. همهچیز برای پرواز بلند مهیا بود: دستمزد دوبرابرشدهاش، برپایی جام جهانی در پایان فصل و در کنار همه اینها، شهر و رسانهها و تیمی در خدمت او. به پای او و نه در چنگ مسی و رونالدو و لالیگا... نیمار میخواهد شماره یک باشد و انجام چنین ماموریتی در یک تیم درجه دو اروپایی در مقایسه با رئال و بارسا یا یووه و بایرن دشوار است و به نمایشی از نوع نمایش مارادونا در ناپولی نیاز دارد؛ ولی او ادعا کرده آماده چالش بزرگ شده، آماده جنگ بزرگ. شاید نیمار، ناکام بماند؛ ولی مگر اثرگذاران جهان همانهایی نبودهاند که گاهوبیگاه برخلاف جریان آب شنا کردهاند؟ زندگی یک بازیکن فوتبال، کوتاه است. اگر میتوانی مرد اول شوی، فرصتی برای ادامه بازی در نقش دوم نداری. بازی نیمار در نقش اول از همینهفته آغازشده، از همینجا. از سفری در لیگ قهرمانان با پیراهن پاریسنژرمن.../ حمیدرضا صدر/ ورزش3