بعد از مهر و تسبیح سنگِ قبر چینی هم آمد!

مثل اینکه ماراتن واردات اجناس چینی تمامی‌ ندارد؛ تا‌جایی‌که باید گفت از شیر مرغ تا جان آدمیزاد از کشور بزرگ چین به دنیا صادر می‌شود. کشور عزیر ما که در جهان به مهمان‌نوازی شهرت دارد، در‌برابر چین مهمان‌نوازی را به‌حد اعلی رسانده؛ تا‌جایی‌که دست روی هر وسیله‌ای گذاشته می‌شود، ساخت چین است. از سوزن خیاطی و کوچک‌تر از آن گرفته تا ماشین‌آلات صنعتی و خودرو، از روانداز تا زیرانداز و خلاصه تمام ملزومات زندگی حتی خوراکی‌ها رفته‌رفته چینی می‌شود اما هیچ‌گاه فکر نمی‌کردیم که مهر و تسبیح و جانماز و نظایر آنان که برای ما به‌نوعی تقرب و تبرک است هم، باید از نوع چینی باشد. امروز سخن از سنگ قبر است که به‌جای سادگی به‌نوعی به تزئین و زیور وابسته شده. به لطف خداوند، کشور عزیز ایران دارای منابع و معادن بسیاری‌ست که استخراج و کشف و تکامل آن می‌تواند اقتصاد کشور ما را متکامل و رونق دهد؛ ازجمله معادن برجسته ما انواع سنگ‌ها‌ست که در کوه‌های سر‌به‌فلک‌کشیده کشورمان و تا درون دشت‌های گسترده آن و در دل خاک نهفته است که با سرمایه‌گذاری و توجه به این معادن غنی خدادادی، چه تحول و رونقی در پرتو آن نصیب کشور و ملت می‌شود. در رشته‌کوه‌های البرز و زاگرس و در اغلب شهرهای جنوب، غرب و شرق کشورمان معادن سنگ به‌وفور یافت می‌شود؛ تا‌آنجایی‌که پاره‌ای‌از‌اوقات این سنگ‌ها به خارج از کشور؛ به‌ویژه حاشیه‌نشین‌های خلیج فارس صادر و طرفداران بی‌شماری داشته و دارد. کافی‌ست دولت ما در‌این‌زمینه سرمایه‌گذاری کند تا در پسِ آن، هزاران اشتغال ایجاد شود و به‌دنبالِ آن شکوفایی و رونق اقتصادی را شاهد باشیم؛ اما و در کمال تعجب و علی‌رغم سرمایه‌گذاری توسط دولت یا حتی بخش خصوصی خارجی، کارکنان معادن و سنگ‌بری‌های زحمت‌کش کشورمان با چه مرارتی اما با همه شوق و ذوق، به کار اکتشاف، بهره‌وری، آذین‌بندی و تراش این سنگ‌ها، آن‌را راهی شهرهای مختلف می‌کنند و اینان اقشاری هستند که از بامدادان تا شامگاهان، به بریدن و برش سنگ‌ها مشغول هستند؛ از سنگ‌های ساختمانی گرفته تا سنگ‌های تزئینی، همه و همه کار کارگران زحمت‌کش کشورمان است که طرفداران زیادی دارند. متاسفانه اوضاع بد اقتصادی و کار طاقت‌فرسا و نبود سرمایه‌گذار و عدم کمک دولت به مدیران این معادن کوچک، کار را به جایی رسانده است که سیل واردات سنگ از چین، کم‌کم این رشته کاری را در کشور به تعطیلی می‌کشاند؛ کمااینکه بسیاری‌از محصولات چینی با کیفیت پائین‌تر از تولیدات داخلی به‌لحاظ ارزانی و قیمت پائین‌تر آن، مردم را به خرید نوع چینی عادت داده است. اما و عجیب‌تر اینکه؛ حتی لوازم و ابزاری که برای مردم مسلمان ما نوعی تقدس دارد، همچون مهر و تسبیح و شماره‌انداز سجده در نماز نیز، به‌وفور وارد شده و خریدار پیدا کرده است. از‌آنجایی‌که مردم ما، به‌ویژه به مردگان احترام و توجه زیادی می‌کنند، به‌مرور قبرستان‌های ما پر از سنگ قبرهای چینی می‌شود که به‌لحاظ تزئینی، نسبت‌به سنگ‌های ایرانی در حد بهتری‌ست و چنان‌شده که هم‌اکنون سنگ‌های چینی، نوع ایرانی را به کنار زده و رفته‌رفته در‌این‌حرفه نیز گوی سبقت را از ما ربوده‌اند. امیدواریم تا دیر نشده دولت تدبیر و امید برای این مورد، با توجه بیشتر به معادن از‌طریق سرمایه‌گذاری؛ حتی سرمایه‌گذاران خصوصی خارجی، نسبت‌به احیاء و رونق حرفه سنگ‌تراشی، مساعی لازم را معمول و از واردات اجناسی چون سنگ که نوع ایرانی آن دارای کیفیت بیشتر و بهتری‌ست، جدا جلوگیری کند.