روز اول مجلس یازدهم
عباس محمدیان
مجلس یازدهم جمهوری اسلامی و بهعبارتدیگر؛ مجلس شورای اسلامی دوره یازدهم از امروز کار خود را «آغاز» کرد. آغازی که بنابر وعدهها و شعارهای شفاهی و مکتوب حضرات، باید «انجام»های مبارکی درپی داشته باشد. انجامی که نشانههایش را بهوضوح مردم در زندگی خود ببینند و گشایش گرهها را بیشازپیش با راحتی نفس خود احساس کنند و مگر نه اینکه با شعارها و وعدههایی چنین رأی گرفتند و شرط انصاف هم حکمی مشخص دارد که همان وعدهها را به برنامه تبدیل کنند و بستر اجراییکردن آنرا هم تدارک ببینند تا آنان را بهعنوان انسانهایی «صادقالوعد» بشناسیم. لازم است که حضرات توجه داشته باشند که با شعار انقلابیگری به صندلیهای سبز رسیدهاند. انقلابیگری که میراث سرخقباهای شهید است و مباد که بهنام پرشکوه آنان به قدرت رسیم و در عمل، با شهدا هممسیر نباشیم. انقلابیگری مسیر است. صراط روشنیست که شهیدان رفتند. شعار نیست که بر تابلوها بنویسیم و رأی بگیریم و تمام. نه این هرگز تمام ماجرا نیست و هرگز هم تمام نمیشود؛ بلکه روزبهروز و نوبهنو بسترساز رشد و پیشرفت و تعالی مردمان را باید فراهم کند. از رشد و پیشرفت و تعالی گفتیم و نه توسعه که تعبیری غربی و شاید غریب باشد و بیشتر ناظر به حوزه اقتصاد است؛ این سهگانه ملی و دینی «رشد، پیشرفت و تعالی» ناظر به همه ساحتهای زندگیست. هم اقتصاد را بسامان میکند و هم اجتماعیات را سامانی مؤمنانه میدهد و هم شکوفایی علمی و فرهنگی و معرفتی و ... را بهدنبال میآورد و هم با فعالکردن ظرفیتهای داخلی، «اعتماد مردم» را افزایش و امید مردم را در زایش قرار میدهد. امید و اعتماد هم که بیاید، مشکلات و مصائب اگر به سنگلاخهای بزرگ هم تبدیل شده باشد، از سر راه برداشته خواهد شد؛ چراکه امید، چون آب است و اعتماد، صبریست که پای کارستان آب، میایستد تا سنگها را از جای بجنباند. یادمان هست قصه چشمه و سنگ را که در دوران دبستان میخواندیم و نتیجه را روشن میدیدیم و امروز هم به همان قاعده میتوانیم رفتار کنیم و موانع را از سر راه برداریم؛ مشروطبراینکه خودمان دچار منیتها و جناحبازیها و خودمطلقبینیها، چون سنگِ سخت نشویم و بهعنوان مانع در راه ننشینیم. چون اگر چنین کردیم، مردم راه را باز خواهند کرد؛ هرچند هزینه داشته باشد. باری، مجلس یازدهم آغاز شد و شایسته است حضرات نماینده، از همین آغاز، مطالبات واقعی مردم را فهرست و متناسب با ظرفیتهای کشور برای انجام آن برنامهریزی کنند و برای خود و انقلاب –که بهنام آن از مردم رأی گرفتهاند- کارنامهای قابلاحترام بسازند؛ کارنامهای که خودشان بتوانند در دور بعد بهپشتوانه آن از مردم رأی دوباره بگیرند و بهعنوان یک سرباز حرمتی هم به احترام انقلاب بیفزایند؛ حرمتی که میتواند به حرمت مضاعف خود ما هم بینجامد. باری مجلس یازدهم نخستینروز حیات خویش را آغاز میکند و امید داریم هرروز موفقتر باشند تا با خدمت به مردم، نقش خویش را جاودانه کنند.