به جنگ جهانی نزدیک می‌شویم؟

چند‌دهه‌پیش فیلمی با نام «دنیای دیوانه دیوانه دیوانه» از هالیوود بر روی پرده سینماهای بیش از 90 کشور جهان به نمایش درآمد که روزی دنیایی فرامی‌رسد که نظم و رعایت مقررات و احترام به حقوق انسان‌ها به‌راحتی آب خوردن از‌بین‌رفته و به‌جای آن زور و بی‌بند‌وباری و تحکم بر جوامع حاکم می‌‌شود. هر‌چند‌که فیلم از یک تم کاملاً کمدی و فکاهی‌گونه برخوردار بود؛ درست در همین اثنی فیلم‌های فضایی و تخیلی نیز به‌شدت رایج بود که مفهوم جنگ‌های آینده ابرقدرتان و زورگویان بین‌المللی را نشان می‌داد که کارشان استعمار و سیاستشان استثماری بود و تنها هنرشان، به زنجیر کشیدن توده‌های مستضعف و کشورهای ضعیف بود و به خودشان اجازه می‌دادند که در امور کشورها دخالت کنند؛ خوشبختانه توده‌های جوان کشورها به خود آمدند و با تحصیلات برتر، ذلت و خواری را نپذیرفتند و در برابر ابرقدرتان سرخم نکردند و آنان را جدی نگرفتند. در سازمان‌های جهانی چون سازمان ملل متحد تا توانستند از آرای مستقل خود بهره گرفتند و در برابر زورگویان با قامت‌های سرفراز و اراده‌های آهنین، به پا خاستند که نمونه آن، ایران عزیز، آفریقائیان، رنگین‌پوستان و چند کشور خاورمیانه بود که باید آن‌ها را الگو دانست و چون اوضاع به کام ابرقدرتان جاری و ساری نشد، این‌بار توطئه پشت توطئه و باز‌هم بلوک‌بندی کشورها در نوع جدید آغاز شد؛ تا‌جایی‌که در‌حال‌حاضر غرب و اروپا در لباس پیمان آتلانیتک شمالی یا ناتو، به فکر تجدیدقوا افتاده و با حضور کشورهای عضو در یک اجلاس سه‌روزه برای جناح روبه‌رو خط‌ونشان کشیدند و می‌کشند. باز‌هم دفاع همه‌جانبه مالی و تسلیحاتی از اکرائین در جنگ با روسیه و در جناح روسیه هم چین، کره شمالی و ایران و بلاروس و گهگاهی هندوستان هم برای جلوگیری از زیاده‌خواهی‌های آمریکا و اروپا، قد علم کرده و زیر بار برنامه‌های آمریکا و یارانش نمی‌روند. در اسرائیل نیز جنگ نابرابر با توده‌های به‌شدت گرسنه فلسطینی‌ها، بی‌رحمانه ادامه دارد؛ تا‌جایی‌که درطول نه‌ماه جنگ حدود 60‌هزار‌نفر زن و کودک و مردم فلسطین کشته شده‌اند و بیش از یک‌میلیون‌نفر آواره بیابان‌ها، در سومالی و همچنین، در اریتره مصیبت‌بارتر از این‌ها و در کشور اکرائین، جنگ و قحطی و کشت‌و‌کشتار همچنان تداوم دارد؛ کشورهای زیبا که در گذشته جزئی از اقمار اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به‌حساب می‌آمد و در‌حال‌حاضر جزو دشمنان خونی همدیگر شناخته می‌شوند. چنین است که قتل و کشتار و بمباران‌های کور همچنان ادامه دارد؛ اما چرا غرب به سردمداری آمریکا، هیچ‌گاه به فکر میانجی‌گری میان روسیه و اکرائین نیفتاده است؟ چون نیات این ابرقدرت بشردوستانه نیست که اگر نیات پلید آن براساس گسترش دایره قدرت نبود، هیچ‌گاه تمام اروپا را رها نمی‌کرد و به اکرائین یعنی زیر‌مجموعه روسیه سرک نمی‌کشید و او را وسوسه عضویت در اتحادیه اروپا نمی‌کرد تا موجبات خشم روسیه فراهم شود و تا حد شخم‌زدن اکرائین پیش برود. از‌سوی‌دیگر ابرقدرت دیگر جهان یعنی چین، به‌عنوان یک بیننده، ناظر قتل و کشتار است؛ اما رغبتی ندارد تا کشور متحد خود یعنی روسیه را به‌پای میز مذاکره بیاورد و به غم و اندوه ده‌ها‌هزار سرباز و مردم عادی این دو کشور و درنتیجه جنگ همه‌روزه و به خاک و خون کشیده شدن افراد بی‌گناه پایان بدهد. در این وضعیت باید باور کنیم که دنیای دیوانه، دیوانه، دیوانه، کم‌کم به‌واسطه بی‌خردی افراد، به‌سوی جنگ سوم جهانی پیش می‌رود که در این جنگ که هسته‌ای خواهد بود، یک‌دوم کره خاکی نابود خواهد شد