مذاکرات روسیه و آمریکا برای صلح در اکرائین

روزگار غریبی‌ست؛ غریب‌تر از بی‌کسی. روزگاری که هر‌کس زورش بیشتر بود، می‌تواند به عده زیادتری زور بگوید که تا اینجا زور و زور‌گویی بین انسان‌هاست؛ اما وقتی این نوع برخورد، به جامعه و کشور تسری پیدا کند، در پس آن زورگویی به ضایعه بدل می‌شود و به اهالی یک یا تعدادی از کشورها سرایت می‌کند که متأسفانه پیرامون کشورها وقتی مشکل‌آفرین می‌شود که دو، سه یا چهار کشور ابرقدرت می‌شوند که زورگو در این ابرقدرتان را ابر زورگو می‌نامند که این‌روزها نمونه‌های زیادی را در این کره خاکی دیده و می‌بینیم؛ امثال ترامپ‌ها، پوتین‌ها، شی جین، رهبر چین کمونیست که هر‌طوری بخواهند با کشورهای کوچک‌تر رفتار می‌کنند، و در برابر هیچ‌کس هم پاسخگو نیستند که هیچ برعکس همه کشورها باید از اینان تبعیت هم بکنند، که مثال زنده و عینی آن آمریکاست، و داستان زورگویی که به‌واسطه ثروت هنگفتی که رهبر جدید آمریکا ترامپ دارد هر ساعت ادعایی جدید می‌کند. او کشور کانادا را‌، ایالت 51 کشور آمریکا می‌داند. پاناما را جزئی از آمریکا می‌خواند. خلیج مکزیک را می‌خواهد و از همه این‌ها مسخره‌تر، غزه را می‌خواهد بخرد. اکرائین را که در دوره بایدن بیشترین کمک و حمایت مالی و تسلیحاتی به آن می‌شد، زیاد خواه و دیکتاتور می‌داند و برای مردم این کشور نسخه جدید می‌پیچد؛ تاجایی‌که به‌اتفاق نمایندگان پوتین در کشور عربستان سعودِی، پیرامون وضعیت و آینده کشور اکرائین تصمیم‌گیری می‌کند، که جهان از دید او پنداری ملک اوست که مخیر به هر عملی باشد و درون آمریکا هر تصمیمی که صلاح بداند، انجام می‌دهد، که مسخره‌ترین آن تقبل کارکنان دولت فدرال و ایالت‌ها است تا به‌زعم خود صرفه‌جویی کند و اوضاع مالی آمریکا را بهبود ببخشد، اخیراً هم درازای کمک‌های بلاعوضی که بایدن به اکرائین کرده است از این کشور تقاضای پرداخت بدهی می‌کند، به‌نحوی‌که خواهان در‌دست‌گرفتن معادن عظیم آن‌را می‌کند که به‌نوعی آن‌قدر زیاده‌خواهی‌ست که دراین‌باره باید گفت علاوه‌بر زیاده‌خواهی، حرص و آز به دیگران‌ را برده و اسیر و بخصوص از صفات بد، ضعیف‌کشی هم بهره‌گیری می‌کند. درمورد کشور ما، آن‌قدر گنده‌گویی و حرافی می‌کند که نشان از عدم تعادل او هم است. در پس حرافی بسیار، از توافق و نشست و مذاکره با کشور ایران دم می‌زند که برای یک توافق حاضر است امتیازات زیادی بدهد. درمورد چین هم با وسعت بسیاری که دارد، همیشه اوقات چین تایپه را جزئی از خاک چین می‌داند و کاه گاهی هم، پروازهای هواپیماهای جنگی را بر فراز خاک چین به‌نمایش می‌گذارد و ازنظر اقتصادی هم، تمام کشورهای جهان را هدف قرار داده و به‌جهت اقتصاد محکم و قوی خود، ازطریق سرمایه‌گذاری در کشورها، زمینه نفوذ خود را بیشتر و بیشتر می‌کند که جای تعجب بسیاری را برای مردم این کره خاکی ایجاد کرده است؛ اما و به‌هرروی باتوجه‌به اوضاع اقتصادی ضعیف بسیاری از کشورها در چهار قاره از پنج قاره جهان مثل آسیا، آفریقا، اروپا و حتی اقیانوسیه چتر خود را گسترده می‌کند که دراین‌وضعیت کشورهایی مثل جمهوری اسلامی ایران بااقتدار و شکوهمندی اجازه نداده است که این سه ابرقدرت بتوانند در امور کشور عزیز ما و تصمیم‌گیری‌های منطقی دولت و مسئولین کشوری کوچک‌ترین دخالتی کنند؛ اما و متأسفانه کشورهای ضعیف در این جهان بسیار زیاد است که اجازه می‌دهند ابرقدرتان بین‌المللی در امور آن کشورها دخالت گسترده داشته باشند که امیدواریم به‌مرور، سایه ابرقدرت‌های زورگوی جهان، از سر کشورهای مستقل و حتی ضعیف کوتاه‌تر شود. آمین.