نقدی بر پیروزی کارگران بر محافظه‌کاران

پس از گذشت 14‌سال که محافظه‌کاران انگلیس حکومت بی‌چون‌و‌چرایی را در پارلمان انگلیس داشتند، حزب کارگر انگلیس با اکثریت قابل‌توجهی، این کهنه حزب پیر سیاستمداران را به زیر کشید و باید منتظر تحولات جدیدی در این کشور کهن‌سال تاریخی که دیر‌زمانی بر یک‌سوم مردم این کره خاکی حکم‌فرمایی می‌کرد، باشیم. اینکه فکر کنیم که از‌این‌پس دولت جدید با اتخاذ روش منطقی و غیر‌جبری، بتواند منشأ اثر ویژه‌ای شود، راه و تصور باطل رفته‌ایم. در عمر 14‌ساله محافظه‌کاران شاهد رویدادهای مهمی در خاور‌میانه و در سطح اتحادیه اروپا بودیم که مهم‌ترین آن خروج کشور انگلیس از این اتحادیه بود که با‌مراجعه‌به افکار عمومی و از راه رفراندوم و انتخابات، مردم انگلیس رأی به خروج از اتحادیه دادند که علامت مثبتی برای کشور پیر بریتانیا نبود؛ هر‌چند‌که خودرأیی و در خواب دوران گذشته، زمانی‌که این کشور در اتحادیه اروپا پذیرفته شد، از‌نظر مالی و پول یکنواخت بود و باز‌هم انگلیس راه جدایی را انتخاب کرد و همچنان بر واحد پول خود که پاوند یا لیر بود پافشاری کرد. این مسئله بر‌می‌گردد به گذشته این کشور که دارای ده‌ها کشور تحت‌الحمایه ‌بود و هنوز هم در خواب آن روزها گذران زندگی می‌کند. به‌هرروی تفاوت امروز این کشور با گذشته آن به فاصله زمین تا کره ماه است؛ اما در تمام نیم‌قرن اخیر، انگلیس از یک رابطه حسنه و تنگاتنگ با کشور آمریکا که رویکرد آن بعضاً حمایت بی‌چون‌و‌چرا بوده است، به‌نوعی در نهادها و سازمان‌های جهانی معمولاً دنباله‌رو آمریکا و رأی آن هستند؛ اما درون انگلیس مردم از حکومت طولانی محافظه‌کاران و درهای باز این کشور برای پناهندگان و مهاجران آسیایی و آفریقایی که تااندازه‌ای به ثبات این کشور لطمه زده است، خسته شدند و لذا پیش‌بینی می‌شود که مردم این کشور از تحول جدید مسرور شده‌ و به‌نظر می‌رسد که کارگران و طبقات ضعیف جامعه انگلیس، با امید بیشتر به آینده بهتر‌ از‌این‌پس بیشتر به بازی گرفته شوند و نیروهای جوان‌تر پارلمان بتوانند بسیار بیشتر از کنت‌ها و سِرها به مردم خدمت کنند؛ اما ازسوی‌دیگر باید بپذیریم که حزب کارگر، فاقد استقلالی‌ست که محافظه‌کاران از آن برخوردار بوده‌اند؛ تا‌جایی‌که در پاره‌ای از مسائل جهانی، آرای آنان با رأی آمریکائیان همخوانی نداشته است؛ حال‌آنکه حزب کارگران در اولین اظهار‌نظر رسمی خود، پس از اخذ اکثریت آرا در پارلمان که اکثریت را حائز شده‌اند، شتاب‌زده و نوکر‌گونه برای خوشایند اربابان آمریکایی اعلام کرده‌اند که سپاه پاسداران را در لیست تروریستی قرار خواهد داد که یک اظهار‌نظر مسخره و توخالی‌ست؛ چراکه خواسته‌اند، سران آمریکا آنان را پشتیبانی کنند و باید گفت این حرکت به قول شاعر، اول پیاله و بدمستی، در آخر پیاله چه خواهد شد؟ هم‌چنین این حزب معمولاً با کشورهای اسلامی و عربی، چندان روابط مطلوب نداشته است و معمولاً دارای روحیه تا اندازه دست چپی هستند که به‌هر‌حال باید آرزو کنیم اعضای این حزب به تاریخچه خود مراجعه کنند که محافظه‌کاران همیشه در یاد گذشته خوابیده‌اند و از روابط حسنه با کشورهای دیگر کمتر جانب‌داری کرده‌اند. باید صبر کنیم و به آینده فکر کنیم و آرزو کنیم این حزب، راه و روش سالم و بدون وابستگی را پیشه کنند.