کد خبر:
354848
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ دوشنبه ۱ مرداد -
09:29
ترور در هالیوود؛ از گوش چپ لینکلن تا گوش راست ترامپ!
ترور «دونالد ترامپ» نشان داد رسانه‌های اصلی ایالات‌متحده به‌مثابه رکن چهارم دموکراسی، تأثیر بسزایی بر سیاست داخلی و خارجی این‌کشور می‌گذارند و آمریکا آن‌گونه که به دنیا نشان می‌دهد و برخلاف تصورات جوامع، کشوری «امن» نیست و تنها رسانه‌ها هستند که به سیاست‌های این‌کشور شکل بخشیده‌اند. به‌گزارش هنرآنلاین؛ ناامنی آمریکا اما در سینما و تلویزیون آنجا نیز بازتاب وسیعی یافته است و کارگردانان مطرحی، «ترور رؤسای جمهوری‌شان» را به‌تصویر کشیده‌اند.
ترور «ترامپ»؛ نامزد جمهوریخواه ریاست‌جمهوری در مسیر مبارزات انتخاباتی از ساختمان مجاور یک گردهمایی، برای هفتمین‌بار نقص امنیتی آشکار در آمریکا را به‌تصویر کشید چراکه ترور شخصیت‌های سیاسی در آمریکا سابقه‌ای دیرینه دارد. «آبراهام لینکُلن»؛ دولتمرد و وکیل آمریکایی که به‌عنوان شانزدهمین رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا خدمت می‌کرد، توسط یک بازیگر تئاتر به‌نام «جان ویلکس بوث» در «آمفی‌تئاتر فورد» مورداصابت گلوله قرار گرفت و درگذشت. او اولین رئیس‌جمهوری آمریکا بود که ترور شد؛ ۳۰سال پیش‌ازاین‌هم تلاشی ناکام برای ترور «اندرو جکسون» (رئیس‌جمهوری وقت این‌کشور) صورت گرفته بود. پس‌ازآن در ایستگاه راه‌آهن شهر واشینگتن به جان «جیمز گارفیلد»؛ بیستمین رئیس‌جمهوری این‌کشور سوءقصد شد و وکیل جوانی که نتوانسته بود در شغل دلخواه خود استخدام شود، به وی تیراندازی کرد! «ویلیام مک‌کینلی»؛ وکیل و سیاستمدار جمهوریخواه آمریکایی نیز که تا سال ۱۹۰۱ به‌عنوان بیست‌وپنجمین رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا فعالیت می‌کرد، درپی دو گلوله‌ای که به او شلیک شد، دراثر قانقاریا که توسط جراحات حاصله ایجاد شده بود، جان خود را از دست داد. پس‌ازآن، «جان فیتزجرالد کِنِدی»؛ سیاستمدار و سی‌وپنجمین رئیس‌جمهوری آمریکا، روز جمعه ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ ساعت 12:30 بعدازظهر در دالاس (تگزاس) مورد سوءقصد قرار گرفت و به‌قتل رسید. ترور این رئیس‌جمهوری، دنیا را به‌گونه‌ای درگیر کرد که تاکنون نیز افراد و جوامع مختلفی از آن یاد می‌کنند. «رونالد ویلسن ریگان»؛ سیاستمدار و هنرپیشه سابق آمریکایی که به‌عنوان چهلمین رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۹ از حزب جمهوریخواه فعالیت می‌کرد نیز در یکی از سخنرانی‌هایش مورداصابت گلوله قرار گرفت؛ اما جان سالم به‌دربرد. هرچندکه سینمای سیاسی و ترور در جهان طرفداران بسیاری دارد؛ اما دولت‌ها و نظام‌های سیاسی نسبت‌به‌آن موضع دارند چراکه این‌فضا می‌تواند اقتدار کشوری نظیر آمریکا که همواره شرارت خود را سانسور کرده است، زیرسؤال ببرد. بااین‌حال اما کارگردانان بسیاری چنین خشونت سیاسی‌ای دراین‌کشور را در آثار خود به‌نمایش گذاشته‌اند. تابه‌حال کارگردان‌های بزرگ و مطرحی، «ترور» را سوژه فیلم‌هایشان قرار داده‌اند و با آثارشان بر ناامنی اجتماعی و سیاسی در آمریکا مهر تائید زدند. «مارتین اسکورسیزی»؛ فیلم‌ساز شهیر آمریکایی، با فیلم ماندگار «راننده تاکسی» بخشی از داستان فیلم را به تلاش شخصیت اصلی فیلم برای ترور «ریگان» معطوف کرد. «راننده تاکسی» به‌خوبی فضای ملتهب و ناامن شهر بزرگی مثل نیویورک را به‌تصویر می‌کشد که درانتها با قتل و کشتار شخصیت اصلی فیلم به‌پایان می‌رسد. این فیلم مهیج روان‌شناسانه و یکی از جنجال‌برانگیزترین آثار تاریخ سینمای آمریکا به‌شمار می‌رود که پس از گذشت بیش از چهاردهه، همچنان تازگی دارد. «جِی‌اِف‌کِی» فیلمی مهیج به‌کارگردانی «الیور استون» است که از داستانی واقعی ساخته شده و به موضوع ترور «جان اف کندی»؛ رئیس‌جمهوری آمریکا پرداخته است. دراین‌راستا یک مینی‌سریال باعنوان «۱۱٫۲۲٫۶۳» در ژانر علمی تخیلی، معمایی و تاریخی نیز ساخته شده که قصه یک معلم زبان را روایت می‌کند که در زمان سفر کرده و قصد دارد جلوی ترور «جان اف کندی» را بگیرد. «راب رینر»؛ کارگردان نیز در فیلمی باعنوان «آل. بی. جِی» به ماجرای ریاست‌جمهوری «لیندون بی جانسون» پس از ترور «جان اف کندی» پرداخته و زندگی‌نامه و را روایت کرده است. «پیتر لندسمن»؛ یک کارگردان، تولیدکننده، فیلم‌نامه‌نویس، روزنامه‌نگار، رمان‌نویس و نقاش آمریکایی نیز در فیلمی در سبک درام سیاسی باعنوان «پارکلند» به چگونگی کشته‌شدن و ترور «جان اف کندی» و لحظات پایانی آن اشاره کرده است. «ژکی» نیز روایتی‌ست از بخش‌هایی از زندگی «ژاکلین کندی» (همسر جان اف کندی) که به قبل و بعد از آن ترور تاریخی می‌پردازد. این فیلم ساخته «پابلو لارائین» برای کسب جایزه «شیر طلایی» در هفتادوسومین جشنواره فیلم ونیز به‌رقابت پرداخت. «لاو فیلد» نام فیلم درام دیگری‌ست که در سال ۱۹۹۲ به‌کارگردانی «جاناتان کاپلان» ساخته شده و مثالی از بازنماییِ حادثه ترور «جان اف کندی» به‌شمار می‌رود. «مصاحبه با آدمکش» فیلم دیگری‌ست که به‌این‌موضوع پرداخته و موفق به کسب سه جایزه در جشنواره بین‌المللی فیلم و فیلم مستقل نیویورک شده است. «شلیک مستقیم به لینکلن» یک فیلم تلویزیونی آمریکایی محصول سال ۱۹۹۸ است که براساس کتاب «جیم بیشوپ» ساخته شده است. این فیلم، براساس زندگی ترور «آبراهام لینکلن» ساخته شده و دردسترس قرار گرفته. ترور در آمریکا که تهدید جدی و ترسناکی برای عموم مردم این‌کشور است، تنها به چهره‌های سیاسی بسنده نکرده و شواهد نشان می‌دهد که چهره‌های غیرسیاسی (که اغلب آزادی‌خواه بودند) هم ترور شده‌اند و فضای اجتماعی این‌کشور همچون فضای سیاسی آن «ملتهب و ناامن» است. ترور «مارتین لوتر کینگ»؛ فعال سیاسی و اجتماعی مطرح آمریکایی، در سال 1968، نشانگر فضای خشونت‌آمیز جامعه آمریکا درطول سال‌های متمادی‌ست. نکته جالب درمورد شخصیتی مثل «لوتر کینگ» به این برمی‌گردد که او طرفدار «مبارزه بدون خشونت و مسالمت‌آمیز» بود و خودش به‌شکلی پارادوکسیکال، به‌طرزی خشونت‌بار ترور شد! ترور «جان لنون»؛ ستاره موسیقی راک نه‌تنها برای هوادارانش؛ بلکه برای جهان شوک و غمی بزرگ بود. این حادثه و تحقیقات درمورد قاتلش (مارک دیوید چپمن) به موضوع سریالی سه‌قسمتی به‌روایت «کیفر ساترلند» تبدیل شد. ترورهای انجام‌شده در آمریکا موجب شده تا فیلم و سریال‌های زیادی با سوژه و مضمون ترور در سینمای این‌کشور ساخته شود. شاید هیچ کشور دیگری به‌اندازه آمریکا فیلم‌هایی با سوژه ترور نساخته باشد. این خشونت رایج در جامعه آمریکا از چشم سینماگران آن دور نمانده است و آن‌ها تلاش کرده‌اند بخشی از این خشونت و ناامنی را در فیلم‌هایشان نشان دهند. این فیلم‌ها فقط بخشی از خشم، نفرت و خشونت حاکم بر جامعه آمریکا را نشان می‌دهد و قطعاً در دنیای واقع میزان این خشونت بیشتر از دنیای فیلم و سریال است؛ خشونتی که درطول سال‌های مختلف، گاه‌وبیگاه خودش را در صحنه سیاست و اجتماع جامعه آمریکا نشان داده و خبر از التهاب و تشویش فزاینده دراین‌کشور می‌دهد. مهشید محمدی‌مرام در فیلم‌نت‌نیوز نوشته است: در ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۴ طی یک تجمع در باتلر (پنسیلوانیا) «ترامپ» از یک تلاش برای ترور، جان سالم به‌دربرد. یک فرد محلی ۲۰ساله به‌نام «توماس متیو کروکز» هنگام سخنرانی «ترامپ» اقدام به تیراندازی کرد و گوش او را هدف قرار داد! این حادثه، منجر به کشته‌شدن تیرانداز و یک شرکت‌کننده در تجمع شد و دونفر دیگر نیز به‌شدت مجروح شدند. باتوجه‌به دراماتیک‌بودن حوادث اخیر، انتظار می‌رود سینمای هالیوود دست‌به‌سینه نشیند و تا مدت‌ها به‌این‌موضوع بپردازد و شروع به ساختن محتوای مرتبط کند. یکی از موضوعات بحث‌برانگیز و جذاب پیرامون «دونالد ترامپ» (رئیس‌جمهوری سابق ایالات‌متحده) ارتباط او با پیش‌بینی‌های عجیب‌وغریب برنامه تلویزیونی «سیمپسون‌ها» است. این پویانمایی دنباله‌دار، با بیش از سه‌دهه پخش، به‌خاطر پیش‌بینی‌های دقیق برخی رویدادهای مهم جهانی معروف است. یکی از جدیدترین و بحث‌برانگیزترین آن‌ها، ادعای پیش‌بینی ترور «ترامپ» توسط سازندگان این سریال است. درطول‌سال‌ها، «سیمپسون‌ها» به‌خاطر پیش‌بینی‌های دقیق؛ ازجمله «رئیس‌جمهوری‌شدن ترامپ» به‌شهرت رسیده‌اند اما برخی از این ادعاها مبالغه‌آمیز یا نادرست‌اند. یکی‌ازاین‌موارد، تصویری‌ست که «ترامپ» را در تابوت نشان می‌دهد و به‌طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان «پیش‌بینی ترور او توسط سیمپسون‌ها» منتشر شده. این تصویر اما واقعیت ندارد و بخشی از هیچ‌یک‌از قسمت‌های واقعی این سریال نیست. همچنان‌که «ترامپ» با مسائل قانونی خویش دست‌وپنجه نرم می‌کند و یک چهره مرکزی در گفتمان رسانه‌ای باقی می‌ماند، میراث او در سینما و سرگرمی نیز موضوعی جذاب است. ترکیب منحصربه‌فرد تجارت، رسانه و سیاستِ او یک اثر ماندگار بر فرهنگ آمریکایی گذاشته. چه تحسین‌شده یا چه موردانتقاد قرار گرفته باشد، حضور «ترامپ» در سینما به‌عنوان فصلی جالب در تداخل بین سیاست و سرگرمی محسوب می‌شود. حال با اتفاقی‌که ۱۴ جولای برای او اتفاق افتاد انتظار می‌رود هالیوود تا سال‌های متمادی به‌این‌موضوع بپردازد و سوژه بسیاری از فیلم‌هایش باشد و احتمالاً در صنعت سریال‌سازی نیز شاهد ردپایی از این اتفاق خواهیم بود.