تعطیلات فله‌ای

کشور عزیز ما در میان 10 کشور اول جهان ازنظر وفور تعطیلی‌ست. این تعطیلات خوشبختانه در تقویم سالیانه درج‌شده و مردم از مدت‌ها قبل روزهای تعطیلی را می‌دانند و برای برنامه‌ریزی آن هیچ مشکلی ندارند؛ ازجمله مواقعی این تعطیلات بر وفق مراد مردم جور می‌آید و لذا مردم برای آن ‌برنامه‌ای ترتیب می‌دهند. آنانی‌که قصد زیارت داشته باشند، درطول سال یکی، دو نوبت در جوار حرم مطهر امام هشتم شیعیان گرد می‌آیند و با امام خود راز و نیاز می‌‌کنند و در پاره‌ای‌ازاوقات با خلوص نیت، آن‌قدر غور در امام غریب و برکات آن می‌شوند که با دل‌های آغشته از شادی و نشاط راهی شهر و دیار شده و با روحی مالامال از عشق، به کار همیشگی مشغول می‌شوند و باید گفت که شارژ روحی شده و خستگی از تن درمی‌کنند. پاره‌ای از آدمیان و به‌خصوص خانواده‌ها، تعطیلات را در شمال و در استان‌های گیلان، مازندران، گلستان و یا در جنوب می‌گذرانند و بدین‌نحو خستگی را از تن به درمی‌کنند تا باانرژی مضاعف به‌ کار‌و‌کسب خود مشغول شوند که این‌بخش از سرمقاله جای هیچ انتقاد یا نق‌زدن روزنامه‌نگاری ندارد؛ چراکه مردم حق‌دارند، از اوقات فراغت خود بهره بهینه بگیرند که درنهایت همه از این فراغت برای ادامه کار بیشتر و بهتر برخوردار می‌شوند و ارباب‌رجوع این‌قبیل افراد به هنگام مراجعه به این طبقه راضی برمی‌گردند؛ حتی درزمینه کسبه‌ها نیز این‌امر جاری و ساری‌ست؛ یعنی رابطه مغازه‌دار یا فروشنده با خریدار حسنه و با خوش‌رویی ادامه‌دار می‌شود؛ اما مشکل برای اقتصاد کشور ما وقتی ضایع آفرین می‌شود که به‌روزهای فراوان تعطیلات، ایامی هم به‌خاطر هوای آلوده حتی به بهانه کمبود انرژی، ازسوی دولت و به‌تبع آن استانداران استان‌ها در لباس نماینده دولت اجازه دارند، روزهایی را که مثلاً در اثر هوای آلوده برای سلامتی مضر است اعلام تعطیل کنند؛ این نوع تعطیلات ضایعه آفرین است؛ زیرا تولیدی‌ها به‌ناچار و شاید علیرغم میل باطنی، مجبور می‌شوند که کار تولید و حرفه و شغل را تعطیل کنند که در یک‌ساله اخیر از این نوع تعطیلات زیاد داشته‌ایم و کاری به حد مشکل شده است که تولیدی به بهانه توقف تولید و عدم موازنه خرج و دخل و برای نمونه پرداخت حقوق کارگران کمیتشان لنگ می‌زند؛ پس طبیعی‌ست که غر بزنند و از وضع به‌وجود آمده شاکی شوند، حالا اگر به اهمیت آموزش به‌خصوص برای دانش‌آموز و دانشجو توجه داشته باشیم، وقتی ما حدود 20‌میلیون‌نفر را از آموزش محروم می‌کنیم، آن‌قدر به دانش لطمه زده‌ایم که بزرگ‌ترین ماشین‌حساب‌های جهان هم نمی‌توانند وسعت و عمق فاجعه آموزشی را برآورد کنند و لذا وقتی‌که از حد می‌گذرد، ضایعه به ضایعات مبدل می‌شود؛ یعنی آنچه از حد بگذرد رسوا شود؛ یعنی تعطیلی آموزش تا فاجعه پیش رفته است. کمااینکه در دوسالی که آموزش غیرحضوری شده بود در اثر اپیدمی کووید-19، در مدارس و دانشگاه‌ها بسته‌شده بود، در نمرات اکتسابی آموزش‌بگیر، منحنی نمایش فاجعه آوری مشاهده می‌شود؛ یعنی افت شدید معدل و عدم بهره لازم در اثر آموزش آنلاین یا غیرحضوری در فرهنگ ایران کاملاً هویدا شد. ازسوی‌دیگر چون تعطیلات مذهبی ما بر طبق روال و تقویم قمری‌‌ست، هیچ‌وقت نمی‌توان تعطیلات را ثابت دید چون اختلاف 11‌روزه تقویم قمری و شمسی موجب این نقص می‌شود؛ اما حداقل کاش استانداران یعنی نمایندگان دولت در اعلام تعطیلات به‌علت هوای بد دقت‌نظر لازم را کنند؛ چراکه در هفته‌ای که گذشت در تهران استانداری روز شنبه را تعطیل کرد؛ ولی وقتی تهرانی‌ها صبح از خواب برخاستند، هوای آفتابی و سالم و مطبوع را مشاهده کردند. حال‌آنکه روز یک‌شنبه که در تهران برف باریدن گرفت، تعطیل نبود و آمدورفت برای دانش‌آموزان خالی از اشکال نبود.